Ο όρος ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια προκειμένου να περιγράψει μια νεότερη μορφή θεραπείας που έχει τις ρίζες της στην κλασική ψυχανάλυση. Διαφοροποιείται από την ψυχανάλυση όντας λιγότερο εντατική (τυπικά 1 φορά την εβδομάδα σε αντίθεση με 4-5 φορές στην κλασική ψυχανάλυση) και δυνητικά βραχύτερη σε διάρκεια εκεί όπου η ψυχανάλυση συνεχίζει επί σειρά ετών. Θεραπευόμενος και θεραπευτής κάθονται απέναντι  ο ένας στον άλλο αντί να γίνεται χρήση του παραδοσιακού «ντιβανιού».

​

Οι θεραπευτικές τεχνικές ποικίλουν. Από τη μία υπάρχουν αυτές που βασίζονται στην ερμηνεία διαπροσωπικών σχέσεων «εδώ και τώρα» με ταυτόχρονη μερική εξέταση των πρώτων οικογενειακών σχέσεων. Απώτερος στόχος είναι η αύξηση του βαθμού αυτογνωσίας και η βελτίωση των σχέσεων του θεραπευόμενου με το περιβάλλον του. Από την άλλη έχουν διαμορφωθεί τεχνικές με κυρίως υποστηρικτικό χαρακτήρα. Ο στόχος είναι να ενισχυθεί ο θεραπευόμενος  στην προσπάθεια διαχείρισης μείζονων προβλημάτων, να επιτευχθεί ανακούφιση συμπτωμάτων και αύξηση της ικανότητας προσαρμογής. Η υποστηρικτική μορφή θεραπείας απευθύνεται σε ασθενείς με βαρύτερη ψυχοπαθολογία, καταστάσεις κρίσης κλπ και παρουσιάζεται πιο ευέλικτη σε ό,τι αφορά τη συχνότητα των συνεδριών και τον συνολικό χρόνο θεραπείας.

​

Η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί είτε σαν μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με φαρμακοθεραπεία ανάλογα με τη βαρύτητα της συμπτωματολογίας.